تک فال سرگرمی و تفریحی ، علمی ، آموزشی ، خبری
باور عمومی بر این است که سنگ‌های ماه برای صاحبانشان خوش شانسی می‌آورند و قدرت شفابخشی آن‌ها در ماه خود افزایش می‌یابد. برخی از مردم هر ۱۲ سنگ را با هم خریداری می‌کنند و برای هر ماه از سنگ مربوطه استفاده می‌کنند. اولین بار موضوع همراهی یک سنگ قیمتی با یک ماه در تمدن بابل به ثبت رسده است.
فروردین (الماس): هندوهای باستان الماس‌هایی را بعد از طوفان از روی زمین شسته شده می‌یافتند و اعتقاد داشتند که این الماس‌ها توسط رعد و برق به وجود آمده‌اند. هندو‌ها این الماس‌ها را Vajra نامیدند یعنی درخشان و مستحکم. الماس سخت‌ترین سنگ روی زمین بوده و نماد عشق پایدار می‌باشد. در طول اعصار میانی اعتقاد بر این بود که الماس التیام دهنده درد‌ها می‌باشد.
اردیبهشت (زمرد): زمرد از ریشه یونانی واژه smaragdos به معنای سنگ سبز گرفته شده است. زمرد توسط خانواده‌های سلطنتی در بابل و مصر مورد استفاده قرار می‌گرفت. اعتقاد بر این بود که زمرد مانع از بیماری صرع شده، خونریزی را متوقف می‌نماید، درمان اسهال خونی و تب است و صاحب آن را از ترس و وحشت محافظت می‌نماید. رنگ سبز باشکوه آن به چشم استراحت و تسکین می‌دهد.
خرداد (مروارید و سنگ ماه):
مروارید: براساس اساطیر هندی، مروارید از بهشت به دریا نازل شده است. مروارید به طور وسیعی به عنوان دارو تا قرن ۱۷ در اروپا مورد استفاده قرار می‌گرفت. اعراب و ایرانیان باستان عقیده داشتند مروارید درمان انواع بیماری‌ها خصوصاً بیماری جنون می‌باشد. چینیان باستان آن را به صورت دارو مصرف می‌گردند و عقیده داشتند که مروارید نشانگر ثروت، قدرت و طول عمر می‌باشد. حتی امروزه از مروارید در موارد دارویی نیز استفاده می‌شود.
سنگ ماه: اعتقاد بر این بود که این سنگ پیروزی، سلامت و خردورزی را برای صاحب آن به ارمغان می‌آورد.
تیر (یاقوت سرخ): نام این سنگ از واژه لاتین ruber به معنای قرمز مشتق شده است. در مشرق زمین اعتقاد بر آن بود که این سنگ جرقه زندگی را در خود دارد. همچنین اعتقاد بر آن بود که یاقوت سرخ، صاحب خود را از نگون‌بختی، بیماری یا مرگ پیش رو مطلع می‌سازد.
مرداد (پریدوت): این سنگ از دوران باستان به عنوان نماد خورشید در نظر گرفته می‌شد. یونانیان اعتقاد داشتند که این سنگ برای صاحب خود باعث ایجاد کرامت می‌شود.
شهریور (یاقوت کبود): ایرانیان باستان یاقوت کبود را سنگ آسمانی می‌نامیدند. اعتقاد بر این بود که این سنگ، انسان را از آسیب و حسادت دیگران برحذر می‌دارد.
مهر (اوپال و تورمالین):
اوپال: نام این سنگ از واژه سانسکریت upala به معنای سنگ گران بها مشتق شده است. در روم باستان، اوپال نماد عشق و امید بود. در مشرق زمین آن را لنگر امید می‌نامیدند. اعتقاد بر این بود که اوپال صاحب خود را مخفی می‌نماید و از این رو طلسم دزدان و جاسوسان بود.
تورمالین: در میان برخی افراد این سنگ به عنوان سنگ صلح شناخته شده است و باعث برطرف شدن ترس و ایجاد آرامش در صاحب خود می‌شود.
آبان (توپاز): توپاز از یک واژه سانسکریت به معنای آتش مشتق شده است. براساس باورهای باستانی، این سنگ قدرت کنترل گرما را داشته و به عنوان درمان تب به کار می‌رفته، همچنین به عنوان کنترل کننده خشم مفرط مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
آذر (فیروزه): اعتقاد بر این بود که فیروزه تأثیر شفابخشی بر روی چشم دارد، به نحوی که نگریستن به آن باعث تقویت چشم می‌شود. این سنگ توسط برخی افراد به عنوان نماد خوشبختی و موفقیت تلقی می‌گردید و برای صاحب خود آسایش و رفاه را به ارمغان می‌آورد.
دی (گارنت): گارنت از واژه لاتین granatum به معنای انار مشتق شده است، زیرا کریستال‌های قرمز آن شبیه دانه‌های انار می‌باشد. گارنت در رنگ‌های سیاه، سبز و حتی بی‌رنگ نیز موجود می‌باشد. جنگجویان عهد باستان اعتقاد داشتند که گارنت برایشان پیروزی به ارمغان می‌آورد. همچنین این باور وجود داشت که گارنت خواص شفابخشی دارد. در قرون میانی این سنگ صاحب خود را از سموم، زخم‌ها و کابوس‌های وحشتناک محافظت می‌کرد و درمان‌کننده افسردگی بود. امروزه اعتقاد بر این است که گارنت نماد قلب پاک، وفاداری و محبت پایدار است.
بهمن (آمیتیست): نام این سنگ از واژه یونانی amethystos به معنای هوشیار مشتق شده است. اعتقاد بر این بود که صاحب این سنگ همواره هوشیار خواهد بود. مصریان باستان اعتقاد داشتند که آمیتیست دارای قدرت‌های مثبتی است و آن را در مقبره فراعنه قرار می‌دادند. در اعصار میانی از آن به عنوان دارو استفاده می‌کردند و اعتقاد بر این بود که از بین بردنده خواب آلودگی، افزایش هوشیاری و مانع اثرگذاری طلسم و جادو است. همچنین این سنگ نشانگر اشرافیت صاحب آن بود.
اسفند (آکوامارین): نام این سنگ از واژه‌های لاتین aqua به معنای آب و mare به معنای دریا مشتق شده است، زیرا شبیه آب دریاست. رومی‌ها اعتقاد داشتند این سنگ دارای خواص دارویی و شفابخش بوده و تسکین دهنده بیماری‌های معده، کبد، فک و گلو می‌باشد.
منبع: ایران گوهر
